Barbados

Barbados to kraj położony na Morzu Karaibskim, o powierzchni 431 km². Stolicą Barbadosu jest Bridgetown. Na wyspie mieszka około 300 tys. osób. 90% to ludność czarnoskóra, 4% biała, 6% pozostała. Średnia długość życia wynosi 77 lat. Językiem urzędowym jest język angielski. Barbados jest krajem niepodległym od 30 listopada 1966 roku. Flaga Barbadosu składa się z trzech pasm, dwóch niebieskich, oznaczających ocean oraz złotego w środku, symbolizującego wyspę. Na kolorze złotym znajduje się czarny trójząb. Symbol jest oznaką kolonii, nad którą Wielka Brytania sprawowała kontrolę. Dolna część jest złamana, co oznacza oderwanie się i uzyskanie niepodległości. Trzy punkty trójzębu reprezentują trzy zasady demokracji - władzę ludzi, władzę dla ludzi i władzę przez ludzi. Hymn Barbadosu zaczyna się od słów - „W obfitości i w czasie potrzeby, kiedy ta sprawiedliwa ziemia była młoda…" :)

Gospodarka.

Barbados jest prosperującą wyspą, ze standardem życia mieszkańców znacznie wyższym niż w innych częściach Karaibów. Główne produkty eksportowe to cukier, melasa oraz rum. Wpływy z turystki stanowią 15% PKB. Główni partnerzy eksportowi to Brazylia oraz Trynidad i Tobago, importowi - Trynidad i Tobago oraz Stany Zjednoczone. Oficjalną walutą kraju jest dolar Barbadosu, jakkolwiek płatności w dolarach amerykańskich akceptowane są niemal we wszystkich sklepach i restauracjach. Kurs wymiany został ustalony w stosunku 2 dolary Barbadosu = 1 dolar amerykański. Rok fiskalny kończy się 31 marca, zaczyna 1 kwietnia.

Środowisko naturalne i miejsca, które warto odwiedzić.

Barbados leży 160 km na wschód od Wysp Zawietrznych. Od północy na południe wyspa w maksymalnym punkcie ma 34 km długości, ze wschodu na zachód 22 km szerokości. Kształt wyspy porównuje się czasami do gruszki :)

Barbados, w przeciwieństwie do innych wysp archipelagu, nie ma budowy wulkanicznej. 85% powierzchni wyspy składa się z koralowego wapienia, o grubości średnio ok. 25-30 metrów. Woda przenika przez jego strukturę w wielu miejscach tworząc podziemne strumienie, jeziora, a także jaskinie wapienne, takie jak jaskinia Harrisona. Teren wyspy jest stosunkowo płaski, niskie wzgórza można spotkać w głębi lądu. Tereny położone najwyżej znajdują się w tzw. Dystrykcie Szkocji, z najwyższym szczytem na Barbadosie, Mt Hillaby, mającym wysokość 340 metrów. Na tym obszarze znajduje się też najwięcej małych strumieni. Barbados znany jest z pięknych plaż. Rozciągają się one na długości ponad 70 km linii brzegowej wyspy.

Temperatura powietrza waha się od 21° do 30° C. Roczna suma opadów wynosi od około 100 cm w niektórych nadmorskich dzielnicach do 230 cm w centralnej części kraju. Huragany omijają Barbados. Ostatni nawiedził wyspę w roku 1955. Pora deszczowa trwa od czerwca do października, ale opady występują w ciągu całego roku. Na Barbadosie jest przysłowie - "June too soon, October all over!" :)

Ze zwierząt na Barbadosie spotkać możemy m.in. małpy zielone, mangusty, zające, żaby, osiem gatunków nietoperzy, trzy gatunki jaszczurek. Barbados jest rajem dla żółwi. W niektórych obszarach przywykły one do obecności ludzi, oswoiły się i można z nimi popływać razem w morzu :) Na Barbadosie spotkać możemy ponad 100 gatunków ptaków, jednak większość z nich to ptaki migrujące. Miejscem odpoczynku dla ptaków lecących do Ameryki Południowej jest Chancery Lane Swamp. Teren ten to przybrzeżne mokradła, obejmujące nieregularną mozaikę, płytkich wód powierzchniowych. Najlepiej odwiedzić go w porze deszczowej. Obszar położony jest na południowym wybrzeżu Barbadosu. Spotkamy tu, m.in. pelikany, fregaty, a przez cały rok czaple. Na stałe wyspę zamieszkuje około 20 gatunków ptaków, w tym najmniejsze ptaki świata – kolibry.

Miejscem do którego warto się wybrać, by poznać przyrodę Barbadosu jest 6-hektarowy ogród Andromeda Botanical Garden, z wieloma gatunkami tamtejszej flory (ok. 600). Na terenie ogrodu znajdują się także, m.in. stawy, strumienie, wodospady, zacienione zakamarki i półki skalne. Ogród podczas swojej wizyty na Barbadosie odwiedziła, m.in. Ingrid, królowa Danii. Powstał on w roku 1954 i jest ogrodem prywatnym, należącym w tamtym czasie do ogrodniczki Iris Bannochie. Zarówno dom, jak i ogród są "przykute" do skały, tak jak grecka bogini Antromeda, stąd nazwa obiektu. Wart polecenia jest wąwóz Welchman Hall Gully. Możemy zobaczyć tu, jak wyspa wyglądała 300 lat temu. Miejsce to jest naturalnym domem dla małp, które mieszkają na Barbadosie. Z roślin spotkamy, m.in. bambusa, wiele drzew owocowych, kilka gatunków palm, mnóstwo kwiatów, orchidee, paprocie, miłośnicy czekolady mogą spotkać kakaowca, z którego nasion powstaje smakołyk. Rosną tutaj również drzewa figowe, od których wywodzi się nazwa wyspy. Wąwóz powstał w wyniku osypania się dachów jaskiń. Szlak jest dobrze oznakowany i dzięki  broszurom, można łatwo zidentyfikować wiele roślin.

Na Barbadosie nie ma ogrodu zoologicznego, jest natomiast rezerwat przyrody. Znajduje się on w dystrykcie Świętego Piotra. Wybierając się do rezerwatu, możemy z bliska oglądać zwierzęta w ich własnym, naturalnym środowisku. Istnieje tylko kilka klatek, m.in. dla węży. Spotkać możemy tam małpy, papugi, flamingi czy legwany, a także zwierzęta, które w środowisku naturalnym na Barbadosie nie występują - jelenie, aguti, kajmany.


Popularnym miejscem wycieczek jest Harrison Cave. Jaskinia bogata w stalaktyty, stalagmity, podziemne strumienie, jeziora, oraz grzmiące wodospady. Nazwa jaskini pochodzi od nazwiska Thomasa Harrisona, który posiadał wiele gruntów w tym obszarze na początku XVIII wieku. Jakkolwiek nie jest jasne, czy pan Harrison kiedykolwiek wszedł do jaskini, która nosi jego imię :) Obecnie podróż po niej odbywa się specjalnym tramwajem o napędzie elektrycznym. W czasie podróży tramwaj ma swoje przystanki, kiedy zwiedzający mogą wysiąść, by zobaczyć z bliska powstałe formacje. Stalagmity w jaskini rosną każdego roku o mniej niż grubość kartki, jakkolwiek patrząc na to pod kątem aspektów geologicznych wzrost i tak przebiega szybko. Jaskinia ma ponad 2 km długości. 

Śnieg na Barbadosie.

Wyjątkową rolę na Barbadosie odgrywa podagrycznik pospolity, powszechna bylina występująca także w Polsce. Ogrodnicy używają jej tutaj, jako rośliny okrywowej, jakkolwiek w okresie Bożego Narodzenia rozkwitają jej kwiaty przypominając  piękny, biały śnieg. Ludzie na Barbadosie ścinają wtedy kwiaty rośliny, tworząc z nich dekoracje świąteczne, często w połączeniu z czerwonym wilczomleczem nadobnym. Kiedy wzgórza pokryją się kwiatami podagrycznika, wyglądają jak ośnieżone góry :) Można wtedy z łatwością zrozumieć popularne określenie rośliny - Snow-on-the-mountain.

W wielu miejscach na Barbadosie można spotkać niewielkie kamieniołomy. Ludzie wydobywają w nich kamienie koralowe, a z nich pozyskują węglan wapnia. Wyglądem przypomina on biały proszek. Jest bardzo popularny w czasie świąt Bożego Narodzenia. Posypuje się nim najbliższe okolice wokół domu, najczęściej wejście przed drzwiami.

Obywatele Barbadosu, którzy mieszkają obok plaży, wykorzystują do tego także piasek.

Historia Barbadosu.

Historia osadnictwa na Barbadosie, wg. najstarszych śladów znalezionych na wyspie sięga XVII wieku p.n.e. Pierwszymi tubylcami byli Indianie, którzy przybyli na wyspę wydrążonymi z pni drzew, kajakami z Wenezueli. Tych rdzennych mieszkańców Barbadosu nazywa się Arawak. Na wyspie uprawiali oni bawełnę, maniok, kukurydzę, orzeszki ziemne, guawę, papaje. Mieszkali w domach pokrytych strzechą w kształcie stożków. Z bawełny wykonywali hamaki, obfitość gliny rozwinęła ceramikę. Lubili tańczyć i śpiewać. Arawak zostali wypędzeni z wyspy przez ludność Carib z Ameryki Południowej, około roku 1200. Kiedy Krzysztof Kolumb spotkał Arawak, opisał ich jako ludzi prymitywnych, ale przyjaznych :)

Carib byli z kolei plemieniem bardzo dobrych łuczników, używali trucizny by sparaliżować wroga. Jednak mimo wojennych umiejętności, w roku 1492 wyspa została przejęta przez Hiszpanów. Narzucili oni na Carib niewolnictwo. Wiele osób zginęło w wyniku epidemii ospy i gruźlicy. Cześć plemienia opuściło Barbados, lub z wyspy uciekła. Hiszpanie z biegiem czasu pozostawili wyspę, zajmując się przejęciem innych, większych terytoriów.

Portugalczycy trafili tutaj w roku 1536, w drodze do Brazylii. To właśnie wtedy wyspa została nazwana po raz pierwszy Los Barbados, przez portugalskiego odkrywcę Pedro Camposa. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od miejscowej odmiany drzew figowych, których korzenie tworzą dużą siatkę, przypominającą brodę. „Los Barbados”, znaczy brodaty.

Kiedy w roku 1625 na wyspę przypłynął pierwszy statek angielski, Barbados był niezamieszkany. Dwa lata później grupa 80 osadników i 10 niewolników, pod dowództwem kapitana Henry Powella stworzyła tutaj pierwszą europejską osadę - Jamestown (obecnie Holetown). W roku 1641 koloniści ustanowili Izbę Zgromadzenia. Była to trzecia demokracja parlamentarna na świecie.

W ciągu kilku lat wiele gruntów zostało wylesionych, powstały plantacje tytoniu i bawełny. W roku 1630 do uprawy wprowadzono trzcinę cukrową. Praca na plantacjach była ciężka, właściciele ziemscy zaczęli importować coraz większą liczbę afrykańskich niewolników. W początkowych latach Barbados był na Karaibach dominującą siłą w przemyśle cukierniczym. Pozycję tę osłabiło jednak wiele katastrof naturalnych – plaga szarańczy w roku 1663, pożar Bridgetown i poważny huragan w 1667, rok później susza, oraz nadmierne deszcze w roku 1669. Z czasem liderem stały się Wyspy Zawietrzne oraz Jamajka.

Niewolnictwo zostało zniesione na Barbadosie w roku 1834. Początkowo, przez pierwsze 4 lata obowiązywał 45-godzinny tydzień pracy bez wynagrodzenia, w zamian za mieszkanie w chatkach u właścicieli plantacji. Wielu nowych obywateli skorzystało z edukacji dostępnej na wyspie i zyskało wykształcenie.

Barbados uzyskał niepodległość od Wielkiej Brytanii 30 listopada 1966 roku. Kraj jest członkiem Wspólnoty Narodów. Pierwszym przywódcą Barbadosu jako wolnego kraju był Errol Walton Barrow.

W 1983 roku Barbados wspólnie z USA wziął udział w interwencji wojskowej w Grenadzie.

W latach 1993 – 2008 władzę i stanowisko premiera, sprawował Owen Arthur z Partii Pracy Barbadosu.

W roku 2008 wybory na Barbadosie wygrał David Thompson z lewicowej Demokratycznej Partii Pracy. W maju 2010 premier poinformował w czasie konferencji prasowej, że od marca cierpi na bóle w okolicach brzucha. Na początku lipca 2010 ogłosił swój dwumiesięczny urlop w celu podjęcia zagranicą terapii medycznej. 16 września 2010 lekarz premiera oficjalnie potwierdził, że cierpi on na raka trzustki i przeszedł z tego powodu chemioterapię. 23 października 2010 około godz. 2:10 premier David Thompson zmarł w swoim domu na Barbadosie w otoczeniu najbliższej rodziny. Jego śmierć była traumatycznym wydarzeniem dla całego narodu. Następcą Davida Thompsona został wicepremierem Freundel Stewart. Najbliższe wybory parlamentarne na Barbadosie odbędą się w styczniu 2013 roku.

Bridgetown.

Stolicą Barbadosu jest Bridgetown. Miasto zamieszkuje niespełna 100 tys. mieszkańców. Początkowo Bridgetown, nazywane było „Indian Bridge”, od mostu, który został zbudowany na rzece Careenage przez Indian, jeszcze przed przybyciem pierwszych przybyszy z Europy. Następne nazwy w oficjalnych dokumentach to Miasto Świętego Michała i właśnie Bridgetown. Przez ludność lokalną stolica nazywana jest często po prostu „the city”, lub „town”.

Bridgetown leży w południowo-zachodniej części wyspy, na wybrzeżu zatoki Charlisle. Miasto jest jedynym portem wywozowym Barbadosu. Główną ulicą jest Broad Street, siedziba wielu domów handlowych, banków i sklepów wolnocłowych. Duży wybór lokalnych pamiątek znajdziemy w położonej na obrzeżach Pelican Village. Ulicą, która nigdy nie śpi i gdzie całą dobę można coś zjeść jest Baxter’s Road.

Do Bridgetown można dotrzeć, jadąc każdą z siedmiu podstawowych dróg na Barbadosie. Maksymalna prędkość na wyspie ustalona przepisami prawa, na terenie zabudowanym to 60 km/h, na autostradzie ABC – 80 km/h. Popularnym rodzajem transportu publicznego, oprócz autobusów są tzw. ZR–y. Są to prywatne mini-vany, którymi możemy  dostać się z Bridgetown w różne punkty wyspy. Łatwo je zauważyć, po biało-czerwonej kolorystyce, często grają głośną muzykę :). Zazwyczaj wybierają dłuższe, ale malownicze trasy, są popularne wśród turystów. Port lotniczy znajduje się w odległości 16 km od miasta.

Stolica jest miejscem siedziby parlamentu Barbadosu. Mimo, iż parlament powołano w roku 1639, budowę gmachu zrealizowano dopiero w latach 1870-1874. Budynek powstał, ponieważ po pierwsze potrzebowano de facto bezpiecznego miejsca, do przechowywania na wyspie rejestrów publicznych, a po drugie zaczęto postulować o miejsce do spotkań. Wcześniej w wielu przypadkach władze obradowały w karczmach i tawernach :) Stylem budynek przypomina o epoce wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii. W miesiącach listopadzie i grudniu jest obecnie uroczyście oświetlany, w kolorach flagi narodowej (w czasie Święta Niepodległości) i na zielono / czerwono z okazji świąt Bożego Narodzenia. Na zachodnim skrzydle parlamentu znajduje się wieża zegarowa. Zegary są 4, na każdej ze stron wieży, na szczycie powiewa flaga Barbadosu. Parlament znajduje się w samym centrum miasta obok Garrison Area.

St. Ann's Garrison to historyczna dzielnica miasta. Znajduje się w niej wiele zabytkowych budynków, a także tor wyścigów konnych oraz wojskowe koszary. To właśnie tutaj swego czasu odpoczywał pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych, George Washington wraz ze swoim bratem. Dzielnica była największym garnizonem w brytyjskich koloniach w wieku XVIII i XIX. W Garrison Historic Area odbyła się uroczystość obniżenia flagi brytyjskiej i podniesienia flagi Barbadosu, początkująca niepodległość kraju. W kompleksie garnizonowym znajduje się największy na świecie zbiór XVII-wiecznych armat angielskich. Bogata historia wojskowa doprowadziła do dodania dzielnicy na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. 

Ścisłe centrum Bridgetown stanowi plac National Heroes Square. Obecna nazwa została przyjęta w roku 1999, wcześniej rynek nazywał się Trafalgar Square. Jest to główna atrakcja dla turystów, do robienia zdjęć zabytkom i pomnikom. Na placu znajduje się także fontanna, Dolphin Fountain, upamiętniająca wprowadzenie wody bieżącej. Na przestrzeni czasów kolonialnych odległości od Bridgetown na wyspie były mierzone właśnie od tego placu, a konkretnie od pomnika admirała lorda Nelsona. Posąg powstał w roku 1813, upamiętnia brytyjskie zwycięstwo w bitwie pod Trafalgarem.

 

Muzeum Concorde’a. 

Obok Wielkiej Brytanii, Francji, Stanów Zjednoczonych i Niemiec, Barbados jest piątym krajem na świecie, gdzie możemy podziwiać Concorde'a. Muzeum Concorde Experience znajduje się w Bridgetown, obok portu lotniczego Grantleya Adamsa.

Concorde to naddźwiękowy samolot pasażerski o napędzie turboodrzutowym, najszybszy pasażerski samolot świata. Powstał on w wyniku projektu międzynarodowego porozumienia, między Wielką Brytanią i Francją.

W wyniku jedynej w historii projektu katastrofy z 25 lipca 2000 roku (w której zginęło 100 pasażerów, cała załoga - 9 osób, oraz 4 osoby na ziemi, samolot spadł na hotel), skutków ekonomicznych zamachu terrorystycznego z 11 września 2001 roku oraz innych pomniejszych czynników, 24 października 2003 roku loty rejsowe samolotów zostały przerwane. Ostatni lot Concorde'a odbył się 26 listopada 2003 roku.

Prędkość maksymalna Concorde'a wynosiła 2 270 km/h. Samolot ten leciał więc szybciej niż kula wystrzelona z pistoletu :) Trasę Paryż - Nowy Jork pokonywał w 3 i pół godziny. Wyprodukowany został jedynie w 20 egzemplarzach. W wyniku kompresji powietrza, w trakcie lotu z prędkością naddźwiękową, generowane ciepło powodowało rozszerzenie metalu z którego samolot został wykonany, a tym samym faktycznie zwiększenie długości samolotu nawet o 30 cm :)

W muzeum oprócz jednego z 20 na świecie wyprodukowanych egzemplarzy, możemy poznać ciekawe fakty z historii lotnictwa. Sam samolot możemy obejrzeć z bliska, a nawet wejść na pokład i zajrzeć do kokpitu. Przed wejściem otrzymujemy kartę pokładową, w samolocie jesteśmy witani przez stewardessę. W trakcie wizyty w muzeum wyświetlane są prezentacje wideo, symulacje lotu, wzbogacone także o system wibracji. W wyniku takiej symulacji możemy nawet odbyć lot nad Barbadosem.

Concorde pierwszy raz przyleciał na Barbados w roku 1977. Na jego pokładzie z Barbadosu do Wielkiej Brytanii wracała królowa Elżbieta II. W Bridgetown samolot znajduje się od 17 listopada 2003 roku. 

Czas wolny.

Barbados otoczony lazurową wodą i białym piaskiem oferuje mnóstwo form wypoczynku dla odwiedzających go turystów. Od nurkowania, windsurfingu, jazdy konnej, po wycieczki łodzią podwodną, czy okrętem pirackim. Wyspę w połowie XVIII wieku odwiedził sam George Washington, pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych.

Najbardziej atrakcyjne miejsca do nurkowania znajdują się na zachodnim wybrzeżu Barbadosu. Oprócz bogactwa życia morskiego, raf koralowych spotkamy tam również wraki wielu statków.  Najbardziej popularny to wrak Bajan Queen na Carlisle Bay, zatopiony celowo w 2002 roku, w celu zapewnienia systemu sztucznej rafy. Największy - Stavronikita, ma 111 metrów długości. Aby popływać z żółwiami morskimi warto odwiedzić Asta Reef.

Temperatura wody rzadko spada poniżej 25^oC. Najlepsza widoczność jest w miesiącach letnich, od czerwca do września i wynosi około 30 metrów, w pozostałych miesiącach waha się od 4 metrów do 7.

Pojedyncze nurkowanie to koszt około 60$. Dla początkujących oferowane są krótki kursy z płytkim nurkowaniem w cenie około 60/80$, gdzie w cenie mamy również bezpłatny transport z hotelu. Wiele ośrodków nurkowych oferuje wycieczki na snorkeling, wypożyczenie sprzętu to kwestia około 10$. Warto podkreślić, że na Barbadosie jako jedynym kraju w regionie znajdują się komory dekompresyjne.

Obok nurkowania, inną możliwością poznania świata podwodnego jest wycieczka łodzią podwodną Atlantis Submarines. Okręt nurkuje na głębokość około 40/50 metrów. Cena podróży to nieco ponad 100$, warto odwiedzić stronę internetową, często dostępne są kilku-dolarowe zniżki. W czwartkowe wieczory oraz w każdą, pierwszą sobotę miesiąca odbywają się wycieczki nocne. Istnieje możliwość wyczarterowania łodzi i zorganizowania na niej przyjęcia. Łódź może zabrać na pokład 48 pasażerów.
 

Od grudnia do czerwca na Barbadosie występują najlepsze wiatry do uprawiania windsurfingu. Wyspa jakkolwiek przez cały rok jest pod wpływem południowo-wschodnich pasatów, z tendencją do utrzymywania prędkości około 20 węzłów. Co roku na Barbadosie odbywają się 2 konkursy windsurfingowe - Barbados Cup oraz zawody z cyklu Cut Purpure Wave Grand Prix, w których uczestniczą najlepszy surferzy z całego świata. Największą gwiazdą w kraju jest Brian Talma. Jest on obecnie ambasadorem tego sportu i możliwe jest nawet, skorzystanie u niego z lekcji windsurfingu. Doskonałe warunki dla zaawansowanych surferów posiada Silver Sand, na południowym krańcu wyspy. Dla początkujących, dobrym miejscem jest Maxwell na zachodzie. Ceny wypożyczenia deski surfingowej podlegają negocjacji i różnią się w zależności od jakości sprzętu, ale nawet te najlepsze nie powinny przekraczać ceny 7/10$ za godzinę wynajmu. Na Barbadosie znajdują się 2 renomowane szkoły windsurfingu - Zed’s Surfing Adventures oraz Surf Barbados.

Osoby preferujące aktywny wypoczynek mogą na wyspie odwiedzić także park linowy - Aerial Trek. Znajduje się on w Jack-in-the-Box Gully, w dystrykcie Świętego Tomasza i działa od września 2007 roku. W parku znajduje się 8 specjalnie przygotowanych platform. Trasa ma około 300 metrów długości, najwyższa platforma znajduje się na wysokości około 30 metrów. Wycieczki odbywają się od godziny 9 rano, do godziny 14. W ich trakcie oprócz wspinaczki i pokonywania przeszkód, można dowiedzieć się od przewodników nieco więcej o ekosystemie Barbadosu oraz podziwiać naturalny krajobraz wyspy. Minimalny wiek uczestników to 12 lat.

Czas wolny spędzić można również, m.in. grając w golfa. Na Barbadosie istnieje 8 pól golfowych. Najbardziej znane, to 18-dołkowy Barbados Golf Club. Opłaty zaczynają się od 120$. W 2 razy niższej cenie możemy pojeździć konno. Przejażdżki odbywają się, m.in. na plażach.

Jeśli chcemy zwiedzić Barbados pieszo, w każdą niedzielę o godzinie 6 rano oraz 15.30 organizowane są piesze wycieczki po wyspie z przewodnikiem. Organizatorem jest Barbados National Trust. Za udział nie wnosi się żadnych opłat. Wycieczki organizowane są od roku 1983 i rocznie bierze w nich udział ponad 8 000 osób. Cała trasa ma około 20 km, może być też podzielona na krótsze odcinki.

Aby poznać kulturę i kuchnię Barbadosu, a przy okazji potańczyć warto w weekend odwiedzić Oistins – największą miejscowość rybacką Barbadosu. W piątkowe i sobotnie wieczory wielu turystów i mieszkańców gromadzi się tu na Oistins Fish Fry, cotygodniowej imprezie na wyspie. Można cieszyć się tym co najlepsze w lokalnej kuchni, a przy okazji pobawić się przy muzyce calypso, reggae, czy soca. Czasami zdarza się, że podczas Fish Fry występują zespoły. Oprócz bardzo bogatego wyboru lokalnych specjałów, u sprzedawców można kupić także pamiątki i rękodzieła.

Na wyspie znajdują się 2 główne skupiska klubów, dyskotek i barów. Pierwsze to 1-st i 2-nd Street, portowe ulice na zachodnim wybrzeżu, z rzędem barów i restauracji, z których część działa całą noc. Drugie - St Lawrence Gap, znajduje się w południowej części wyspy. Pełne klubów i dyskotek jest najbardziej obleganym miejscem życia nocnego na Barbadosie. Większość obiektów ma charakter lokalny, jednak można też spotkać bary irlandzkie, czy meksykańskie.

Na niecodzienną imprezę połączoną z rejsem statkiem pirackim, można wybrać się w Bridgetown. Okręt to The Jolly Roger 1 i każdego dnia udaje się w 2 rejsy, które trwają 4 godziny. W trakcie rejsu opływa on południowe i zachodnie wybrzeże wyspy. Podróż można połączyć z możliwością skoku z liny do wody, nurkowania i popływania z żółwiami. Można się też poopalać na górnym pokładzie. Na statku znajduje się sklep z pamiątkami, a także bar, gdzie można napić się, m.in. rumu z beczki. Podróży towarzyszy płynąca z głośników lokalna muzyka, zachęcająca do tańca. Bilety kosztują 87.50$. W trakcie podróży odbywają się pokazy tańca i ognia. Na statku istnieje możliwość zorganizowania ślubu. 

Wizyta Geaorge'a Washingtona.

3 listopada 1751 roku Barbados odwiedził George Washinghton, późniejszy, pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych. Na wyspę przybył z domu rodzinnego w Virginii, z bratem Lawrence'm. Na Barbadosie przebywał przez 7 tygodni, zatrzymując się u brytyjskiego oficera, kapitana Croftana. Za wynajęcie domu zapłacił 30 funtów, w notatniku zapisując, że zapłacił drogo, jakkolwiek wyspą był zachwycony :)

Starszy brat Lawrence był chory na gruźlicę, wyspa natomiast uchodziła za miejsce, gdzie ludzie cierpiący na dolegliwości płuc i dróg oddechowych, dzięki korzystym warunkom i świeżemu powietrzu, oraz dobrej opiece medycznej wracali do pełni sił. Lawrence zdrowia jednak nie odzyskał. Zmarł w drodze powrotnej do domu. W czasie pobytu na wyspie George Washinghton zachorował na ospę. Prawdopodobnie uratowało mu to jednak życie, ponieważ w czasie wojny o niepodległość był już na nią odporny, a wówczas zabiła ona wielu z jego ludzi.

Barbados był jedynym krajem poza koloniami Ameryki, jaki George Washinghton odwiedził. Obecnie dom, w którym mieszkał jest odresauryzowany i znajduje się w nim muzeum.

Religia.

Około 95% ludności Barbadosu to chrześcijanie. Religią narodową jest anglikanizm, który wyznaje około 70% obywateli. Kościół anglikański dotarł na Barbados wraz z pierwszymi osadnikami z Wielkiej Brytanii w roku 1627. Kraj podzielony jest na 11 parafii (dystryktów), w każdej znajduje się kościół.

Większość rodzin na Barbadosie jest bardzo religijna, nawet w dzisiejszych czasach. Dużo rodzin zbiera się nadal raz w tygodniu na modlitwie, zazwyczaj na posiłek. Kościelne święta są przestrzegane i obchodzone.

Ogólna liczba wyznań przekracza 100. Pod względem liczby wyznawców, drugą religią po anglikaniźmie  jest Kościół Adwentystów Dnia Siódmego. Kościół katolicki obecny jest na Barbadosie od roku 1839. Liczy około 10 tys. wiernych. Największy przyrost katolików nastąpił w pierwszej połowie XX wieku, po przybyciu na wyspę imigrantów z Gujany, Dominiki, Saint Luci oraz syryjskich i libańskich chrześcijan z Trynidadu. 

Kultura.

Kultura Barbadosu jest mieszanką kultury Afryki Zachodniej i kultury brytyjskiej. Odzwierciedlając wieki wpływów brytyjskich językiem urzędowym jest język angielski, ale dialekt Bajan, którym posługuje się ludność jest ikoniczną częścią kultury Barbadosu.

Kulturę charakteryzują takie cechy brytyjskiego życia, jak zamiłowanie do wyścigów konnych, krykieta, tendencja do prowadzenia pięknych przydomowych ogrodów, prowadzenie bussinesu w sposób zorganizowany, czy obchodzenie specjalnych wydarzeń w formie uroczystej i z ceremoniałem. Po bliższej analizie Barbados wydaje się jednak bardziej zakorzeniony w tradycji afro-karaibskiej. Życie rodzinne, sztuka, kuchnia, muzyka, architektura, religia i ubiór mają więcej wspólnego z pobliskimi wyspami niż z Londynem. Kultura Bajan jest stosunkowo konserwatywna, jednak więź z kosmopolitycznym miastem, jakim jest Londyn dokonała na Barbadosie większego społecznego postępu, niż u jego sąsiadów. Młodzież jest z kolei całkowicie w kręgu mediów z USA. NBA i moda z nowojorskiego hip-hopu jest tak samo popularna w Bridgetown, jak i na Brooklynie.

Na Barbadosie codziennie wychodzą dwie gazety Daily Nation i Barbados Advocate. W obszarach turystycznych sprzedawane są wybrane tytuły z Wielkiej Brytanii. Rządowa telewizja CBC odbiera na kanale 8. Lokalne radio znajdziemy na 92.9 i 98.1 FM, oraz  790 i 900 AM. Muzykę soca możemy posłuchać na 95.3 FM, radio BBC odbiera na 92.1 FM.

Sport.

Narodowym sportem na Barbadosie, jeśli nie narodową obsesją jest krykiet. W roku 1975, jeden z zawodników reprezentacji Garfield Sobers, uhonorowany został za zasługi dla sportu przez samą królową Elżbietę II, podobizna innego zawodnika Franka Worrella znajduje się na barbadoskim banknocie 5$ dolarowym. Na Barbadosie obejrzeć można mecze międzynarodowe krykieta, lokalne mecze pierwszej ligi, a także amatorskie rozgrywki na plaży, lub boisku trawiastym. W 2007 roku Barbados zorganizował mistrzostwa świata w krykiecie. W kraju popularne są także wyścigi konne i polo.

Wielkim sportowym bohaterem Barbadosu jest lekkoatleta, Obadele Thompson. 23 września 2000 roku na igrzyskach w Sydney, w finale biegu na 100 m, z czasem 10.04 sek. zajął on trzecie miejsce, zdobywając tym samym jedyny w historii swojego kraju medal olimpijski. Brązowy krążek wygrał różnicą 0,04 sekundy.

Do ojczyzny wrócił 5 października. Na lotnisku czekał na niego czerwony dywan, a na ulicach tysiące obywateli Barbadosu. Z lotniska do Bridgetown dotarł w kawalkadzie motocykli. Przez premiera został odznaczony tytułem Ambasadora i specjalnego wysłannika do młodzieży, stając się najmłodszym dyplomatą w kraju.

Za sukces otrzymał ponadto srebrne, sportowe BMW, polisę ubezpieczeniową na 50 tys. $, czek podróżny na 20 tys. $, mieszkanie w jednym z najlepszych resortów w kraju, oraz działkę w prestiżowej dzielnicy mieszkaniowej Millennium Heights.

Imię Obadele, oznacza "król przybywa do domu".

Kuchnia.

Kuchnia Barbadosu zawiera unikalną mieszankę wpływów z Afryki, Indii oraz Wielkiej Brytanii. Narodowe dania to Flying Fish i Cou-Cou. Flying Fish to panierowana, łagodna w smaku ryba. Dodatkiem jest sos musztardowy, oparty na konsystencji bardzo ostrej papryki Scotch Bonnet. Sama latająca ryba jest ikoną Barbadosu, jej podobizna znajduje się, m.in. na monetach oraz wekslach. Cou-Cou składa się z mąki kukurydzianej i okry. Posiłek ten pamięta początki historii kolonialnej kraju. Obecnie  dodatkiem bywa gulasz wołowy. Flying Fish jest uzupełnieniem Cou-Cou. Tradycyjne Cou-Cou serwowane jest w domach na całym Barbadosie w piątki, podobnie jak u nas w niedzielę gotowany jest rosół :)

Co ciekawe, a tyczy się kuchni Barbadosu, lokalne odmiany bananów są zielone, nawet jeśli są dojrzałe.

Narzekać mogą turyści poszukujący fast-foodów, hamburgery i hot-dogi nie przyjęły się bowiem na Barbadosie. Popularne są za to kurczak i kanapki rybne, dostępne m.in w obecnych na wyspie sieciach KFC.

Na Barbadosie spotkać można wielu sprzedawców ulicznych. Jeśli chcemy coś u nich kupić, najlepiej targować się agresywnie i nie dawać za wygraną, przed zejściem do 1/3 ceny początkowej :)

Rum z Barbadosu uważany jest za jeden z najlepszych na Karaibach. Destylarnie rumu są zwykle otwarte dla zwiedzających, a co więcej zazwyczaj oferują możliwość darmowej degustacji trunku :) Dodatkowo ceny w gorzelniach są atrakcyjniejsze niż w sklepach na wyspie. Najbardziej znana marka rumu produkowanego na Barbadosie to Mount Gay. W filmie „Casino Royale” o przygodach Jamesa Bonda, pierwszym drinkiem jaki zamawia Daniel Craig nie jest tradycyjnie Martini, a właśnie rum Mount Gay z wodą mineralną, gazowaną :)

 

Sztuka. 

Sztuka Barbadosu obejmuje wiele różnych dziedzin - malarstwo, rzeźbę, sztukę tworzenia biżuterii, jak również unikalne domeny, takie jak shell art, czyli tworzenie sztuki z muszli.

Prawdopodobnie najbardziej popularnym malarzem z Barbadosu jest Fielding Babb. W swoich pracach wykorzystuje on metodę nakładania warstw farby, nadając obrazom mniej lub bardziej trójwymiarowy aspekt. Ich tematyka to głównie typowe krajobrazy Barbadosu i historyczne budynki kraju. Jest on niejako pionierem współczesnego malarstwa na wyspie. Artysta zawsze malował w plenerze, przyciągając do siebie i malarstwa wielu młodych ludzi. Kilka jego obrazów kupił m.in. John Major, były premier Wielkiej Brytanii. Obecnie kosztują one około 1 500 $, za sztukę. Na wyspie obrazy maluje około 400 artystów, dla których głównym źródłem dochodu jest turystyka.

Choć tradycje opowieści ustnych mają długą historię na Barbadosie, literatura na dobre zadebiutowała tutaj dopiero w latach ’40 XX wieku. Debiut ten miał miejsce w literackim magazynie Barbadosu - Bim, który stał się pierwszą wizytówką twórczości wielu pisarzy karaibskich, w tym urodzonego na St Lucii, Dereka Wolcotta, laureata Nagrody Nobla z roku 1992. Do jednych z najbardziej znanych pisarzy z Barbadosu należy Kamau Brathwaite, autor rozlicznej poezji i kilku sztuk. Był jednym z założycieli Ruchu Artystów Karaibów, otrzymał wiele nagród i wyróżnień. Podróżował po Afryce, Ameryce i Wielkiej Brytanii.  Znaną postacią jest także George Lamming.

Shell art, czyli sztuka wykorzystująca małe muszle o różnych kształtach i kolorach powstała w początkach XIX wieku. Stała się ona popularna na Barbadosie, oraz pobliskich wyspach. Sztuką tą zajmowały się kobiety, a ich dzieła często nazywane były marynarską walentynką. Nieraz zawierały romantyczne frazy, stanowić miały prezent, pamiątkę z podróży. Powstawały w pudełkach ośmiokątnych. Na wyspie znajduje się The Bailey-Matthews Shell Museum, w którym możemy zobaczyć przykłady tej sztuki.

Muzyka i taniec.

Muzyka Barbadosu podobna jest do muzyki innych wysp karaibskich. Popularne są wpływy z Trynidadu i Tobago (jak muzyka calypso), Jamajki, a także Afryki i oczywiście Wielkiej Brytanii. 

Z tradycją muzyki ludowej na Barbadosie wiążę się m.in. landship, tea meeting, oraz tuk band.

Barbados Landship to nieformalna organizacja kulturalna, naśladująca British Navy, angażująca się także w działalność społeczną. Publicznie występuje w czasie ważnych świąt, uroczystości i parad. Została założona w połowie XIX wieku przez emerytowanych marynarzy. Obecnie do organizacji należy około 20 członków, aktywnie uczestniczących w paradach. Przykładowe nazwy tańców to "Rough Seas" "Sinking Ship" "Changing of the Guard" czy "Admiral's Inspection". Grupa tańczy zazwyczaj przy muzyce Tuk. W organizacji panuje wojskowa dyscyplina, przywódcy mają stopnie admirała, kapitana czy bosmana. Jednostki noszą nazwy aktualnych statków floty brytyjskiej. Grupa zbiera pieniądze, pomaga także obywatelom w przypadku pożaru, powodzi, innych katastrof, lub bezrobocia.

Tea meeting to tradycja spotkań z występami i muzyką, część kultury Barbadosu oraz Saint Kitts & Nevis. Była ona popularną formą rozrywki klasy robotniczej, w niedzielne wieczory na przełomie XIX i XX wieku. Pieśniom w czasie spotkań towarzyszyły donośne przemowy, oraz komiczne przemówienia. Występy były prowadzone przez przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, którzy sami byli również wykonawcami.

Tuk band to nazwa zespołu na Barbadosie, który wykonuje muzykę, nazywaną tuk, lub rukatuk. Zespół gra najczęściej na bębnach i flecie – tradycyjnych instrumentach brytyjskiego zespołu marszowego. Muzyka w istocie, oparta jest o melodie pułków brytyjskich, łącząc w sobie przy tym także rytmy afrykańskie. W czasach niewolnictwa na wyspie ten rodzaj muzyki był zakazany przez Anglików, jako mający podłoże wywrotowe :) Nadzorcy plantacji wierzyli, że bębny były używane do wysyłania wiadomości. Muzyka zyskała na popularności ponownie od czasu powrotu festiwalu Crop Over, w roku 1974. Zespołom Tuk Band, towarzyszą często kostiumy. Wyróżnić możemy 4 postacie, są to – Shaggy Bear, Donkey Man, Mother Sally oraz Stiltman.

Shaggy Bear, reprezentuje afrykańskiego szamana. Nazywany jest także Bank Holiday Bear, ponieważ jego postać jest obecna w czasie większości świąt na Barbadosie. Inne wyspy karaibskie, jak Jamajka również mają własną postać Shaggy Bear, tylko występującą pod inną nazwą. Donkey Man, postać osła, reprezentuje formę transportu na wyspie, jaka była powszechna w przeszłości wśród mieszkańców. Mother Sally, to zamaskowany mężczyzna, przebrany przesadnie za kobietę, zabawny i lubiany. Stiltman podobnie jak Shaggy Bear to postać, która także jest widoczny w czasie świąt. Symbolizuje on przetrwanie ciężkich czasów.

Istnieje kilka szkół dla zespołów grających muzykę Tuk i są one promowane wśród młodego pokolenia, celem zachowania dziedzictwa kulturowego wyspy.

Tradycyjne pieśni ludowe Barbadosu są pod silnym wpływem muzyki brytyjskiej. Wiele z nich opowiada o bieżących wydarzeniach, które miały miejsce w momencie ich pisania, takich jak emancypacja niewolników, koronacja króla Jerzego V, czy królowej Elżbiety II. Niektóre z pieśni dotarły z powrotem na Wyspy Brytyjskie. Najbardziej znane „Inckle the English Sailor” oraz "Yarico the Indian Maid" były wykonywane w londyńskiej operze.

Obecnie na Barbadosie popularne jest calypso, spouge, współczesny folk oraz hity światowe. Barbados jest jednym z niewielu ośrodków jazzu na Karaibach.

Calypso to forma muzyki łącząca śpiew, oraz umiejętność opowiadania. Jest integralną częścią krajobrazu kulturowego Barbadosu. Teskt do muzyki jest zwykle humorystyczną satyrą na aktualne wydarzenia społeczne i polityczne. Muzyka powstała na Trynidadzie, w XVII wieku. Podczas festiwalu Crop Over, organizowana jest jedna z najbardziej popularnych imprez, konkursowy festiwal Pic-O-De-Crop Calypso.

Rihanna.

Jedną z najbardziej popularnych wokalistek na świecie, która pochodzi właśnie z Barbadosu jest Rihanna. Urodziła się ona, 20 lutego 1988 roku w Saint Michael. W dniu jej urodzin na Barbadosie obchodzony jest dzień Rihanny :) Dorastała w skromnym domu w Bridgetown, gdzie wraz z ojcem sprzedawała ubrania na ulicznym straganie. W dzieciństwie słuchała muzyki reggae, śpiewać zaczęła w wieku około siedmiu lat. Piosenkarka cierpiała z powodu silnych bólów głowy, przez co lekarze podejrzewali guza mózgu. W wieku od 8 do 14 roku życia, Rihanna przeszła kilka tomografii. Pomimo planów ukończenia szkoły średniej, zdecydowała się przerwać naukę, ponieważ kariera muzyczna wymagała poświęcenia czasu.

 Jej międzynarodowa przygoda muzyczna rozpoczęła się w roku 2003, kiedy piosenkarka i dwóch członków jej zespołu wzięło udział w przesłuchaniu zorganizowanym przez producenta muzycznego Evana Rogersa. Podczas castingu zaśpiewała cover utworu "Emotion" Destiny's Child. Rihanna zrobiła duże wrażenie na producencie, który zaprosił ją na drugie spotkanie wraz z jej mamą, podczas którego zaproponował jej wspólnie nagrywanie z Carlem Sturkenem w ich studiu muzycznym w Nowym Jorku. W wieku 16 lat Rihanna została wybrana miss szkoły i wygrała szkolny talent show z piosenką Mariah Carey "Hero". Przez następny rok często podróżowała do domu Rogersa w Stamford, w stanie Connecticut. Z pomocą Sturkena nagrała cztery utwory demo, m.in. cover Whitney Houston "Last Time" i jej pierwszy przebój "Pon De Replay". W styczniu 2005 roku producent rozpoczął rozsyłanie nagranych wcześniej demo Rihanny do wytwórni płytowych. Jedna z kopii trafiła do studia Def Jam, gdzie usłyszał ją prezes wytwórni, Jay-Z. Ze studiem piosenkarka podpisała 6 płytowy kontrakt w lutym 2005 roku.

Po podpisaniu kontraktu Rihanna spędziła trzy miesiące w studiu nagraniowym, w celu zamknięcia swojego debiutanckiego albumu. Ukazał się on w USA 30 sierpniu 2005 roku.

Kilka jej najbardziej znanych singli z wszystkich lat kariery to Pon de Replay, Unfaithful, Umbrella, Only girl in the world, Man Down, We found love, Where Have You Been. Rihanna nagrywała wspólne utwory, m.in z Jay'em-Z, Britney Spears, Cold Play, czy Davidem Guettą.

Spośród licznych nagród muzycznych zdobyła m.in. 18 nagród Billboard Music Awards, 5 statuetek American Music Awards, 2 BRIT Awards i 5 nagród Grammy. 12 jej singli dotarło na pierwsze miejsce Billboard Hot 100, dzięki czemu Rihanna stała się pierwszą artystką na świecie, której w pojedynkę udało się osiągnąć ten wyczyn. Rihanna sprzedała ponad 25 milionów płyt i 60 milionów cyfrowych singli, co jest jednym z najlepszych wyników wszech czasów.

Polskę odwiedziła z dwoma koncertami - 19 marca 2008 roku, wystąpiła w Warszawie oraz 6 grudnia 2011 roku w Łodzi. Na drugim koncercie autor bloga był :)

19 listopada 2012 roku, odbyła się światowa premiera siódmego albumu Rihanny - Unapologetic. Album w 2013 roku promowany będzie międzynarodową trasą koncertową Diamond World Tour.

Zwyczaje, wierzenia, tradycje.

Ludność na Barbadosie w swojej kulturze ma wiele różnych tradycji, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Większość z nich pochodzi z Afryki, lub z Europy. Jednym ze zwyczajów, który na Barbadosie pojawił się wraz z angielskimi osadnikami jest rozpoczęcie pierwszego dnia danego miesiąca, od wypowiedzenia słów „Królik, królik” co ma zapewnić szczęście przez najbliższe 30 dni :) Wiele przeświadczeń zakorzenionych jest w kulturze własnej Barbadosu. Istnieje przekonanie, że pierwsze dziecko, lub dziecko urodzone w czasie Świąt Bożego Narodzenia jest przeznaczone by być głupie :) Obywatele Barbadosu wierzą, że małym dzieciom powinno się pozwalać płakać, gdyż płacz pomaga rozwijać głos. Dzieci płakać nie powinny jednak w nocy, bowiem duch zwany przez lokalnych „duppy” może ukraść głos niemowlęcia, które rano ochrypnie.

Istnieje także wiele tradycji dotyczących pogrzebów. Zwyczajem na Barbadosie jest chowanie zmarłych bez butów. Wszystko po to, by duch po śmierci, chodząc był niesłyszalny. Po powrocie z pogrzebu do domu należy wejść tyłem, tak by zatrzymać duchy. Chodzenie do tyłu uważa się za skuteczne, ponieważ według lokalnych wierzeń duchy chodzą naszymi śladami. Metodą zaproszenia „duppy” do środka jest otwarcie w domu parasola. Parasole na Barbadosie, zostawia się zatem do wyschnięcia złożone, zazwyczaj gdzieś w kącie.

Bardzo ważnym świętem jest Wielki Piątek. W nabożeństwach, które trwają zazwyczaj od południa do godziny 15 uczestniczy większość społeczeństwa. Kobiety idąc do Kościoła ubierają się na biało, czarno, lub fioletowo, na znak żałoby po ukrzyżowaniu Chrystusa. Istnieje wiele wierzeń i przekonań dotyczących Wielkiego Piątku. Ludzie wierzą, że w Wielki Piątek przed wschodem słońca, zobaczyć można zwierzęta klęczące na kolanach, na modlitwie. W Polsce w czasie Wielkanocy często stukamy się jajkiem, szczęście przez cały rok czeka osobę, która ma ostatnie, nierozbite jajko. Na Barbadosie też używa się jajka do wielkanocnej tradycji, ale wygląda już ona inaczej. Zwyczajem jest, by w południe w Wielki Piątek rozbić jajko do szklanki z wodą i wystawić szklankę na Słońce. Białko powinno uformować się w jeden z trzech kształtów – trumnę, statek, lub wieżę kościoła. Każda z tych form jest znakiem wydarzeń w najbliższej przyszłości – trumna, oznacza śmierć, statek – podróż, a wieża kościoła – małżeństwo :)

Jednym z najbardziej uroczystych obchodów ludowych na Barbadosie jest Crop Over. Festiwal ten trwa przez trzy ostatnie tygodnie czerwca, kończąc się w pierwszym tygodniu lipca. Swoimi początkami sięga roku 1798, kiedy po raz pierwszy na plantacjach Barbadosu zorganizowano go z okazji zakończenia zbiorów trzciny cukrowej. Obecnie świętowanie zostało przywrócone od roku 1973. Pierwsze dni obchodów zdominowane są przez takie wydarzenia, jak: targi, zawody w cięciu trzciny, koncerty plenerowe, wystawy sztuki i rękodzieł. W pierwszą sobotę lipca święto przenosi się do Bridgetown. Niedziela zwana jest Cohobblepot i towarzyszą jej różne wydarzenia kulturalne, w tym wybory królowej Crop Over. Kadooment, finał obchodów ma miejsce w poniedziałek. Tańcom na ulicach towarzyszy marsz spod Stadionu Narodowego na Garrison Savannah. W przeszłości na zakończenie festiwalu palono postać mężczyzny w czarnym płaszczu i kapeluszu, zwanego Mr. Harding, który symbolizował koniec ciężkich czasów, kiedy ciężko było o pracę przy zbiorach, a wynagrodzenie było niskie. Obecnie festiwal kończy się pokazem fajerwerków. 

Wierzenia nadprzyrodzone - ruchome trumny z Oistin.

Historia, która miała miejsce na początku XIX wieku, w wiosce Oistin stanowi jedną z nierozwiązanych tajemnic, goszczących w wielu książkach o zjawiskach paranormalnych. Jest to historia ruchomych trumien na cmentarzu Christ Church.

Wydarzenia dotyczą rodziny plantatorów, nazwiskiem Chase i rozpoczęły się 31 lipca 1807 roku. Tego dnia do krypty na cmentarzu trafiła trumna Tomasiny Goddard, z domu Chase. Następnie rodzinę dotknęła ciężka tragedia, zmarły w niej dwie małe córeczki. Anna Maria w roku 1808, Dorcas po popełnieniu samobójstwa w roku 1812. Kiedy 6 lipca 1812 r. otworzono kryptę, by złożyć w niej ciało Dorcas Chase, żałobnicy i grabarze oniemieli ze zgrozy, mniejsza trumna leżała w kącie, a druga (pani Goddard) była pionowo oparta o ścianę.

Historia budziła tym większe zdziwienie, że ściany grobowca były grube na pół metra, a drzwi zamykane potężną, marmurową płytą. Trumny ustawiono jednak na poprzednich miejscach, obok nich położono trzecią i zamknięto grobowiec. Plotki o wydarzeniu rozniosły się po okolicy. Mówiono, że sprawcami mogą być murzyńscy niewolnicy, ponieważ ich właściciel Thomas Chase, uważany był za tyrana i okrutnika. Zabobonnie bali się oni jednak zmarłych, bardzo ciężko byłoby ich zmusić do pójścia na cmentarz nocą. 

Thomas Chase zmarł 9 sierpnia 1812 r., jego pogrzebowi nie towarzyszyły żadne sensacje.  Ale 25 września 1816 r. miał miejsce następny pogrzeb, 11-letniego Charlesa Brewstera Amesa. Po otwarciu grobowca znów zastano porozrzucane trumny. Także ważąca setki kilogramów ołowianą trumnę Thomasa Chase'a. Ośmiu mężczyzn musiało ją odstawić na właściwe miejsce.

Rodzina wynajęła trzech strażników, którzy mieli strzec grobowca przez całą dobę. 17 listopada 1816 r. odbył się kolejny pogrzeb, Samuela Brewstera. Przypominał on bardziej ludowy festyn, ponieważ na cmentarzu zgromadził się żądny sensacji tłum. I należy przyznać, że nie zawiódł się. W grobowcu panował nieopisany chaos, a pierwsza złożona w krypcie trumna była rozbita na kawałki.

W lipcu 1819 roku w grobowcu umieszczono ciało Tomasiny Clark. Wydarzenie to wzbudziło międzynarodowe zainteresowanie. Wejście było nienaruszone, ale w środku trumny były poprzestawiane. Jedynie najstarsza trumna pozostała na swoim miejscu. Kryptę dokładnie obejrzano i gdy nie znaleziono żadnych oznak, iż ktoś mógł to zrobić celowo, zamknięto dokładnie kryptę i posypano piaskiem, by zobaczyć ewentualne ślady, zapieczętowano też wejście. Mieszkańcy wyspy z niecierpliwością czekali na ponowne otworzenie grobowca. Gubernator wyznaczył wartowników. Pod naciskiem opinii publicznej grobowiec otwarto 18 kwietnia 1820 r., w asyście gubernatora. Przybyła też specjalna delegacja z Anglii. W czasie odsuwania na bok wielkiej płyty dał się słyszeć przejmujący odgłos, który wielu zgromadzonym wprowadził w strach. Okazało się, że jedna z metalowych trumien opierała się o wejście i należało ją odsunąć. Pozostałe trumny również były porozrzucane. Na grubej warstwie piasku nie było żadnych śladów ludzkich stóp. Kiedy kolejne śledztwo nie przyniosło rezultatu, gubernator kazał przenieść trumny do innej krypty, gdzie spoczywają do dziś. Tajemniczy grobowiec stoi pusty i nie naruszony. Zwiedza go sporo turystów, a na suficie ktoś wykuł duży znak zapytania. Zagadka nie została wyjaśniona.

Edukacja.

Naukę na Barbadosie dzieci rozpoczynają w wieku 5 lat. Barbados to prawdopodobnie najmniejszy kraj na świecie, który oferuje swoim obywatelom bezpłatną edukację od szkoły podstawowej, aż do poziomu uniwersyteckiego. Nauka w szkole podstawowej trwa 6 lat. Na koniec szkoły podstawowej uczniowie piszą egzamin i następnie kontynuują naukę w szkole średniej. Rok szkolny podzielony jest na 3 semestry. Kształcenie jest obowiązkowe dla dzieci w wieku od 5 do 16 lat. Przyznawane są stypendia na studia w Wielkiej Brytanii, oraz w instytucjach karaibskich. Blisko 98% obywateli Barbadosu potrafi czytać i jest to jeden z najlepszych wyników wśród krajów na półkuli zachodniej.

Ślub na Barbadosie.

Ślub na Barbadosie można wziąć bez większych przeszkód. Nie ma wymaganego okresu oczekiwania, ani minimalnej długości czasu pobytu. Wniosek o zawarcia małżeństwa musi zostać złożony przez zakochanych osobiście w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Urząd ten działa od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:30, do 15:30. Wymagane są następujące dokumenty:

- ważny paszport (lub świadectwo urodzenia);

- bilet powrotny;

- dokumenty dodatkowe, jeśli któraś z osób była wcześniej żonata / zamężna. 

Opłata za ślub cywilny to 125$, jeśli uroczystość odbywa się w sądzie, zaś 175$ jeśli poza sądem. Jeśli chcielibyśmy wziąć także ślub kościelny, na ceremonię katolicką, potrzebne będą już odpowiednie dokumenty (opatrzone tłumaczeniem przysięgłym na język angielski) przesłane od biskupa w Polsce, do biskupa w Bridgetown :) 

Samo wesele na Barbadosie jest uroczystością bardzo podobną, do tej w Polsce. Podobne są też wierzenia. Małżeństwo czeka pech, jeśli Pan młody zobaczy suknię, przed ślubem, lub w dniu ślubu pada deszcz. Co ciekawe nieszczęście gwarantowane również, gdy pies, lub kot zje chociażby kawałek weselnego ciasta :)

Ślub na Barbadosie wziął, m.in. najlepszy w historii golfista - Tiger Woods. 

 

Dni świąteczne.

Na Barbadosie obchodzi się następujące święta:

21 stycznia - Dzień Errola Barrowa, święto obchodzone w dniu urodzin pierwszego premiera Barbadosu, upamiętniające jego wkład w uzyskanie niepodległości; porter premiera znajduje się ponadto na barbadoskim banknocie 50$, a jego imieniem nazwano jedną z autostrad w kraju;

28 kwietnia - Dzień Bohaterów, święto oddające cześć narodowym bohaterom Barbadosu; tytuł ten nadawany jest przez parlament kraju od roku 1998, obecnie odznaczenie nadano 10 osobom;

1 maja - Święto Pracy, święto obchodzone tego samego dnia, co w Polsce;

Pierwszy poniedziałek lipca - Kadooment Day, święto obchodzone jako muzyczny karnawał uliczny, w swojej historii symbolizuje koniec zbioru trzciny cukrowej; w 2011 roku w karnawale na ulicach Barbadosu wzięła udział Rihanna :)
1 sierpnia – Święto wyzwolenia, dzień obchodzony w wielu byłych kolonii brytyjskich na Karaibach, w uznaniu dla zniesienia niewolnictwa, w tym dniu odbywają się pochody, przodkom składane są wieńce;

Pierwszy poniedziałek października - United Nations Day

30 listopada - Dzień Niepodległości.

Zakwaterowanie.

Pokój 2-osobowy na Barbadosie, możemy wynająć już za 40$. Przykładowym pensjonatem jest Cleverdale Guesthouse w Worthing, na południowym wybrzeżu. Podobne ceny - 36€ znajdziemy w Rio Guesthouse, w St Laurence, nieopodal Bridgetown. W samej stolicy zatrzymuje się niewielu turystów, jakkolwiek kilka miejsc noclegowych jest dostępnych. Popularniejsze są Aquatic Gap, Hastings Rockley, Worthing oraz St Lawrence, oddalone o kilka minut od Bridgetown. Barbados Tourism Authority (www.visitbarbados.org) prowadzi listę rodzin wynajmujących pokoje w swoich domach, gdzie można zatrzymać się od około 30$ za noc. Camping oraz rozbicie namiotu generalnie nie jest dozwolone. Możliwość wynajęcia apartamentu, eleganckie kurorty znajdziemy na zachodnim wybrzeżu, zwanym także platynowym, ceny od około 90$. Poza sezonem koszty pobytu spadają nawet o 40%.

Informacje dodatkowe. 

Ambasada.

Polska nie ma placówki dyplomatycznej na Barbadosie. Barbados podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w stolicy Wenezueli, Carcas.

Czas.

Lądując na Barbadosie powinniśmy cofnąć wskazówki na zegarze o 5 godzin. Polska nie ma połączenia lotniczego z Barbadosem. Najbliższe bezpośrednie loty odbywają się z Niemiec. Czas ich trwania to około 10 i pół godziny.

Elektryczność.

Napięcie w gniazdkach wynosi - 115 V, 50 Hz. Używane są wtyczki typu A oraz B, dwu-wtykowe.

Telefon.

Numer kierunkowy na Barbados to + 1 246. Aby połączyć się z innym krajem o kodzie 1 (większość krajów Ameryki Południowej i Karaibów), wystarczy wybrać 1 i 10 cyfrowy numer. Główni operatorzy telefoniczni to Digicel i Lime. Numer alarmowy telefonu na Policję to na Barbadosie 211, na Straż Pożarną - 311, Pogotowie - 511.