Sztuka / Architektura

Pomimo, iż Malediwy są małym krajem z rozproszoną ludnością, to kultura dhivelhi znajduje tu swój wyraz w sztuce i rzemiośle tworząc silną tożsamość narodową. Publiczne festiwale, obchody, okazje zawsze mają styl malediwski. Bodu Beru, zespoły śpiewające w języku dhivelhi, lokalne rzemiosło i cała kultura przetrwały tu silnie w obliczu nowoczesności.

Śpiew i taniec.

Bodu Beru.

Bodu Beru ("wielki bęben") jest najpopularniejszą formą połączenia lokalnej muzyki i tańca. Pokazy Bodu Beru czasami odbywają się w resortach w ramach lokalnej nocy kultury. Taniec przy akompaniamencie bębnów rozpoczyna się od powolnych ruchów, przechodząc następnie w część rytmiczną, by skończyć się tanecznym szałem, niekiedy nawet stanem podobnym do transu. W skład zespołu muzycznego wchodzi 4, do 6 mężczyzn grających na bębnach, muzyka ma silne wpływy afrykańskie. Zatrzymując się na wyspie zamieszkałej przez ludność lokalną, Bodu Beru można zobaczyć i usłyszeć często, szczególnie wieczorami. W godzinach wieczornych w barach regularnie występują lokalne zespoły rockowe, wykonujące covery starszych, znanych utworów w połączeniu z repertuarem własnym. Do popularnych zespołów malediwskich, których płyty CD możemy kupić w sklepach muzycznych w Male należą Seventh Floor, Mezzo, Zero Degree Atoll.

Literatura.

Pierwsze malediwskie skrypty pochodzą z roku około 1600, jakkolwiek większość mitów i opowieści przekazywanych było drogą ustną i dopiero niedawno pojawiły się w druku. Fabuła wielu opowieści skupia się na magii i czarach, inne przedstawiają zły wpływ chciwości, pożądania, jakkolwiek niektóre są zdecydowanie dziwne oraz przygnębiające i nie nadają się na bajki dla najmłodszych na dobranoc :) Księgarnie w Male oferują dość duży wybór lokalnej literatury w przekładzie na język angielski. Większość opowieści to legendy o przeszłości pokryte wpływem islamu.

Malarstwo.

Na Malediwach nie ma tradycji historycznej jeśli chodzi o malarstwo. Pojawiło się ono wraz z ruchem turystycznym na wyspach. Obrazy zaczęły pojawiać się w pokojach hotelowych oraz w niewielkiej ilości być dostępne na sprzedaż. Najczęściej przedstawiają one plaże i krajobrazy przyrody. Malediwy są krajem muzułmańskim, w islamie powszechne jest odrzucenie sztuk plastycznych, przedstawiających istoty żywe. Lokalni znani malarze to Eagan Badeeu, Ahmed Naseer, Hassan Shameem.

Lakiernictwo.

Praca lakierników na Malediwach od setek lat tworzyła sztukę, która przetrwała historię. Od czasów starożytnych stosowane były techniki do tworzenia i zdobienia wazonów, pudełek z biżuterią, następnie sprzętów kuchennych. Przedmioty te często stanowiły prezenty dla monarchów. Wzory to zazwyczaj motywy kwiatowe, z czerwonym wykończeniem na czarnym tle (najczęściej tworzone na podstawie wzorów chińskiej ceramiki). Produkcja stała się rentowym zajęciem chałupnczym szczególnie na wyspach Eydhafushi i Thulhaadhoo, na Baa Atoll.

Biżuteria.

Wyspą słynną z produkcji złotej biżuterii na Malediwach jest wyspa Ribudhoo, zaś z biżuterii srebrnej Hulhudheli. Obie wyspy leżą w atolu Dhaalu. Według lokalnych wierzeń na Ribudhoo kilka wieków temu został uwięziony przez sułtana królewski jubiler. W wieku XVIII wyspiarze z kolei mieli splądrować jeden ze statków, przerabiając znalezioną złotą biżuterię, tak by ukryć jej pochodzenie.

Meble.

Undholi.

Malediwy posiadają 2 unikalne meble. Pierwszy to undholi, tradycyjna malediwska huśtawka. Zwykle w postaci dużej, drewnianej ławki, czasem siatki. Wersją statyczną jest joli, z miejscem dla 3,4 osób. Wcześniej meble te były wykonywane z włókien kokosowych i drewna, obecnie bardziej powszechne są stalowe rurki, a jeśli siatki, to z tworzywa sztucznego.

Dywany.

Maty podłogowe tkane z naturalnych włókien spotkać można na wielu wyspach Malediwów, te najbardziej znane to maty thundu kunaa, wykonywane na wyspie Gadhdhoo w atolu Gaaf Dhaal. Ta forma sztuki była zagrożona, od zniknięcia uratował ją wzrost turystyki. Jeden z duńskich naukowców w roku 1970 opisał wiele technik tkackich, zauważając jednocześnie iż dużo wzorów tradycyjnych nie było plecionych od 20 lat. Zbieranie materiałów i tkanie mat może trwać kilka tygodni. Obecnie rośnie uznanie dla tej formy sztuki oraz zainteresowanie nią przez zagranicznych kolekcjonerów.

Architektura.

Utheemu Palace.

Tradycyjna wioska na Malediwach wyróżnia się schludnością i uporządkowaniem. Zazwyczaj ulice są szerokie, ułożone w sposób regularny, w postaci siatki prostokątnej. Domy wykonane z bloczków betonowych lub kamieni koralowych. Wiele domów posiada z przodu zacieniony dziedziniec, z joli lub undholi, gdzie rodziny spędzają czas w upalne dni i odpoczywają wieczorami. Bardziej prywatny dziedziniec z tyłu, gifilli, służy jako łazienka na otwartym powietrzu. Najbardziej interesującymi budynkami wydają się być meczety. Niektóre z nich pochodzą z XVI wieku. Jedną z wysp, którą w szczególności warto odwiedzić jest Utheemu, gdzie znajduje się świetnie zachowany dworek Utheemu Palace sprzed blisko 500 lat.